Obraz siebie to konstrukt psychiczny, który tworzymy porównując siebie w różnych sytuacjach społecznych. Najczęściej największy wpływ na to, jaki dziecko i nastolatek ma obraz siebie, mają rodzice oraz rodzeństwo, a także inne, śliskie dziecku i ważne w jego życiu osoby, na przykład babcia, albo opiekunka, czy bliski wujek.

Dziecko od samego początku swojego życia obserwuje to, jak reaguje jego organizm, jak na to, jak reaguje jego organizm reaguje otoczenie i uczy se regulować własne reakcje względem tego, co obserwuje w otoczeniu. Nastolatek tworzy pierwsze autoprezentacje, a więc steruje wrażeniem przez siebie wywieranym. Kiedy dokonujemy auto prezentowania się, kierujemy tym, niejako, co ten odbiorca sobie o nas pomyśli. Niektórzy niestety przesadzają, widać to zwłaszcza na forach młodzieżowych w internecie, na których niektórzy posuwają się do skrajnego symulowania pewnych cech charakteru. Kiedy dokonujemy autoprezentacji, sprawiamy, aby nasze otoczeniu doświadczyło pewnych naszych cech, aby były one zauważone, przy jednoczesnym zakrywaniu innych cech. Pokazywanie i zaostrzanie niektórych cech może dotyczyć cech, których w rzeczywistości nie mamy.