Rodzice, którzy chcą, aby ich dzieci wyrosły na porządnych ludzi sukcesu, często robią ogromną krzywdę swoim dzieciom. Postawa, zgodnie z którą dziecko ma być najlepsze, a rodzic jest od tego, aby umożliwić mu osiągniecie sukcesu i bycie najlepszym ze wszystkich jest w gruncie rzeczy często wysycona dość złymi cechami osobowości rodziców.

Rodzice wzbudzają w dziecku potrzebę wysokich osiągnięć, wzbudzają presję czasu, poczucie marnowania czasu, przez co w okresie dorastania dziecko buntuje się zazwyczaj przeciw wszystkiemu, co je w tak drastyczny sposób dotąd ograniczało. Dziecko w okresie dorastania próbuje osiągnąć poczucie własnej skuteczności wtedy na innych polach. Często są to zachowania ryzykowne, niebezpieczne, na przykład agresja wobec rówieśników, kombinowanie ze środkami odurzającymi itp. Rodzice, którzy chcą, była dziecko było perfekcyjne odbierają mu możliwość sprawdzenia się tak naprawdę w sferach, w których ma ono ochotę się sprawdzić, uzyskać satysfakcję.